Skip to main content

Golden wolf

 The big moon rose up in the sky
And illuminated the filled blank space
A pack of wolves gathered to cry
At the smiling moon's face

Wolves stay together, no matter what
Together they hunt, together they train
Not a simple fight, quarrel not ruin not
They go up or down, together in vain

Suddenly one became isolated,
 for reason He knows
Stopped pack hunting - and
Was forced to stay alone
Not a single time it spoke
Nor its tears flowed
All it wanted was
A buddy to moan

Time flew by, and he got one
His one and only, so he believed
And then he found as times were bygone
The one and only, had claws on his back

Away he ran, faster than the racing wind
Into the dark, where the moon can't reach
All he wanted was to get it off his mind
Tears in his eyes, still reluctant to let go.

How do you think this should end? Comment down below.

Labels:

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Saturdays with BK Uncle

Edit 1 : This is something I wrote a long time ago. repurposing for entertainment purposes. any harm thus caused isn't intentional; it happens to be a byproduct. Nobody knows how old BK Uncle is. Some say he's 60; some say he's awaiting his 80th birthday next month. He's been around for a long time. "Long time" might not seem so long, but for this young flat, it feels like an eternity. Old BK seemed nice; he'd converse with anyone he encountered. The four W's never mattered until they came out of him. People got used to his habits, like any obedient student would in an assembly. Well, most people. My interactions with BK Uncle have been quite amusing on my end and irritating on his. Incidentally, most of my interactions with BK Uncle happen on Saturdays. Probably because that's when I'm home, and I take a stroll in the lobby. Not so long ago, I'd play with my friends in the same lobby—it didn't matter what day of the week it was. Times...
1 comment
Read more

பௌ பௌ… ரெண்டு டீ

டீக்கடை கலாசாரத்தில் தீப்பிடித்து வளர்ந்தவை இரண்டு விஷயங்கள். ஒன்று வீட்டுக்குத் தெரியாமல் பஜ்ஜி சாப்பிடுவது, மற்றொன்று நாய்கள் மேய்வது. போண்டா பஜ்ஜி முதல் போர்பான் பிஸ்கட் வரை பல்சுவைக்கு அடிமையாகிய நாய்கள், நம்மைப் போலவே டீக்கடை நிழலே சொர்க்கம் என்று வாழத்தொடங்கிவிட்டன. “நாயே” என்ற சொல்லுக்கு பொருள்கள் பல என்றாலும், அனைத்தும் திட்டும் அர்த்தங்களே. இன்றோ, ஒரு நாயை “நாய்” என்று சொல்வதே கங்கையில் கரைக்கவேண்டிய பாவம் ஆகிவிட்டது. அதற்குப் பெயர் வைத்து பிறந்த நாள் கொண்டாடியது போக, “ஸ்பா டே” என்று அமர்க்களம் செய்து இன்ஸ்டாக்ராமில் பதிவிடுகிறார்கள். அதைப் பார்த்து கருத்து சொல்பவன் கொடூரமானவனாகிறான். பதில் சொல்லாதவன் மனிதத் தன்மையை இழந்தவனாகிறான். இதையொட்டி, பக்கத்துத் தெருவில் உள்ள டீக்கடையைச் சார்ந்த குறுக்கு சந்து நாய்கள் கட்சியின் தலைவர் பௌ-பௌ வுடன் ஒரு சிறிய உரையாடல். பௌ: பௌ பௌ… அர மணி நேரத்துல மோட்டார் நாய்கள் வந்தால் துரத்த வேண்டிய வேல இருக்கு, கொஞ்சம் சீக்கிரம் முடிச்சிக்கலாமா? ந: ஓ ரைட்டு. கடந்த பத்து வருஷத்துல உங்க ஆளுங்க இந்த ஏரியால இவ்ளோ பழகிட்டாங்களே, நீங்க உங்க வீட்ட மிஸ் பண்ண...
10 comments
Read more

Afterthoughts - YellowFace

 It took me a while to finish this book. Longer than I'd like to admit. Partly because engineering can get exhausting; sometimes all you want to do is sit still and stare into the void. And also because this book allows you to take breaks. Yellowface - by Rebecca F. Kuang Unlike many books that demand emotional stamina, this one pauses. Not every book offers to halt its flavour for your comfort. There are books that get you emotionally invested, and books that slowly get you in the zone. We've all binge-read books, if not series, simply because it lured you into an all-consuming world. Yellowface isn't a lot of things, and it certainly is not bait. It probably isn't something you would find everyone mentioning, and it doesn't leave you with characters to love. But it reminds you, in all gory detail, about the parts of you that'd have inevitably surfaced at times. Every century has had its patron cause. The 19th and early 20th centuries were about women's suf...
1 comment
Read more